Voor het eerst in mijn leesleven ben ik geen lid van de bieb. Met pijn in mijn hart heb ik mijn abonnement opgezegd. De bieb kon mijn leeshonger niet meer stillen. En nu? Azen op boekenbonnen, naasten naarstig leestips geven die ook in mijn straatje passen, boeken met gelijkgestemden uitwisselen, op zoek naar aanbiedingen en vallen voor mooie boeken in de boekwinkel. Heet het verslaafd als je een paniekgevoel krijgt als je niet een paar boeken op de plank hebt liggen, terwijl je nog met een boek bezig bent? Dat leidt ertoe dat ik altijd uitkijk naar mooie boeken, boekentips volg, recensies lees.
Neuzend bij Libris liep ik tegen Het smelt aan. Snel aangeschaft. Het boek van Lize Spit komt vaak voorbij. Alom positief, maar ik ben nog bezig met andere boeken en loop ook As in tas van Jelle Brandt Corstius tegen het lijf. Eemaal thuis met dat boek wordt er al op geloerd. As in tas dringt voor. Geen spijt van. Leest als een trein. Herinneringen, een kijkje in een bijzondere jeugd en humor ook.
Op jacht naar nieuwe boeken stuit ik op de recensie van Mensen zonder uitstraling. Nieuwsgierig lees ik de preview. Oh wat een mooie taal. Maar ik ben al begonnen in Het smelt van Lize Spit. Beide boeken gaan over jonge meisjes in een situatie die wringt, vervreemd. Ieder van de boeken verdiend aandacht. Ik zet mijn verlangen naar de één opzij om helemaal in de ander te duiken. En zet Mensen zonder uitsraling op mijn verlanglijstje. En ga verder met Het smelt. Stukje bij beetje wordt het verhaal mij onthuld en smelt het ijs. En leer ik Eva, Pim en Laurens kennen; de enige drie kinderen die in 1988 werden geboren in Bovenmeer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten